ഭക്ഷണം

       മനുഷ്യൻ അല്ലാതെ ഭൂമിയിലെ ഒരു ജീവജാലങ്ങളും വിശകാതെ ഭക്ഷണം കഴിക്കില്ല. എന്നാൽ മനുഷ്യൻ എന്ന നാം എങ്ങനെ ആണ് ഒരു നിമിഷം ചിന്തിക്കുക.

       ഭക്ഷണം ഇല്ലാതെ നമുക്ക് ഒരു ആഘോഷവും ദുഖവും ഇല്ല. പെരുന്നാളിനും അടിയന്തരത്തിനും ഭക്ഷണമാണ് പ്രധാന തരാം. അത് ഇല്ലാതെ നമ്മുക്ക് കഴിയാൻ സാധിക്കുകയും ഇല്ല. ജീവന്റെ നിലനിൽപിന് ഭക്ഷണം വളരെ ആവശ്യമാണ്. അത് ഭൂമിയിലെ പണക്കാരനും പാമരനും ഒരു പോലെ ആവശ്യവുമാണ്. നമ്മുടെ      ചുറ്റും കാണുന്ന സമ്പൽ സമൃദ്ധി കണ്ടാണ് നാം ലോകത്തെ വിലയിരുത്തുക. നമ്മുടെ നാട്ടിലും നമ്മുടെ വീട്ടിലും ആവശ്യത്തിൽ അധികം ഭക്ഷണം ഉണ്ടാവും എന്ന് കരുതി നമ്മൾ കാണാത്ത അയല്പക്കതും അറിയാത്ത നാട്ടിലും ഇങ്ങനെ എന്ന് കരുതരുത് കാരണം ദിവസം ഒരു നേരം പോലും ഭക്ഷണം കഴിക്കാത്ത ഒരു പാട് വയറുകൾ നമുക്ക് ചുറ്റും അല്ലേലിങ്കിൽ അടുത്ത നാടുകളിൽ ഉണ്ട്.

       ഇവിടെ ആണ് നമ്മൾ കല്യാണ ചടങ്ങുകളിൽ പാഴാക്കി കളയുന്ന ഭക്ഷണം എന്നാ വിപത്ത്. ഒരു നാട്ടിൽ ഒരു നേരം പോലും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇല്ലാതെ പട്ടിണിയിൽ  വിഷമിക്കുമ്പോൾ കഴിച്ചു കഴിച്ചു വയർ നിറഞ്ഞു അത് വേണ്ടാതെ വലിച്ച് എറിയുന്ന ഒരു സമുഹം അതാണ് നമ്മളിൽ പലരും. ഒന്ന് ചിന്തിക്കുക ഒരു ദിവസം ഒരു സമയം പല വീടുകളിലും കല്യാണം കുടുന്നവരാണ് പലരും എല്ല സ്ഥലത്തും ഭക്ഷണത്തിന്റെ മുന്നിൽ ഇരിക്കുകയും ചെയ്യും. വയർ നിറഞ്ഞതിന്നു ശേഷവും വീണ്ടും വീണ്ടും കഴിക്കാൻ കഴിയുമോ എന്ന് നാം ശ്രമിക്കുകയാണ്. പണ്ട് ഒരു കഥയിൽ വായിച്ചത് പോലെ സദ്യ കഴിച്ചു വയർ പൊട്ടറായ പട്ടാരെ കളിയാക്കാൻ വിളമ്പു കാരൻ പറഞ്ഞു " വിരൽ അണ്ണാക്കിൽ കുത്തിയാൽ ശർധിക്കാം അപ്പോൾ പിന്നെയും സദ്യ കഴിക്കാലോ'' ഇത് കേട്ട പട്ടരുടെ മറുപടി " ഏഭ്യ ഒരു വിരൽ വായിൽ കയാറുമെങ്കിൽ അവിടെ ഒരു പഴം ഞാൻ കഴിച്ചെന്നേ " കഴിക്കാൻ കഴിയാതെ ബാക്കി കളയുവാൻ നമ്മൾ ഒരു മടിയും കാട്ടറില്ല.

          നമ്മുടെ നാട്ടിൽ കാറ്ററിംഗ് നടത്തുന്നവർക്ക് ഇത് നല്ലത് പോലെ അറിയാം. അവർ വെസ്റ്റ് ആയി ഓരോ കല്യാണ വീട്ടിലും കുഴിച്ചു മുടുന്നതാണ് ഈ ഭക്ഷണം. വെറുതെ കിട്ടുന്നു എന്നതിനാൽ കഴിക്കുന്നതിനും അപ്പുറം നമ്മൾ എടുത്തു പാത്രത്തിൽ വെച്ച് കഴിക്കാൻ കഴിയാതെ കളഞ്ഞ ഭക്ഷണം. എല്ലാ മതങ്ങളും ഭക്ഷണത്തിൽ മിതത്വം പാലിക്കാൻ പടിപ്പിച്ചപ്പോൾ. വെറുതെ കിട്ടുന്ന സ്ഥലനങ്ങളിൽ നമ്മുടെ പാഠങ്ങൾ നമ്മൾ മറക്കുന്നു.

         ചുരുങ്ങിയ നിമിഷം മതി നമ്മുടെ ജീവിതം മാറി മറിയാൻ. ഇപ്പോൾ നമ്മൾ അനുഭവിക്കുന്ന എല്ലാം നമ്മുടെ കൈപ്പിടിയിൽ നിന്ന് അകന്നു പോവാൻ ഒരു വെള്ള പോകാമോ ഭൂമി കുലുക്കാമോ മതി. കുറച്ചു നാളുകൾ മുൻപ് ചെന്നൈയിൽ ഉണ്ടായ വെള്ളപ്പൊക്ക ചിത്രങ്ങൾ നമ്മൾ കണ്ടതാണ്. പ്രശസ്ത സംവിധായകൻ പ്രിയദർശൻ ഒരു കുപ്പി കുടിവെള്ളത്തിനായി തെരുവിൽ കൈനീട്ടുന്നത്. ഇത്ര നിസാരമാണ് മനുഷ്യന്റെ അവസ്ഥ. പട്ടിണി രാഷ്ട്രങ്ങളിൽ ഭക്ഷണത്തിനായി തെരുവിൽ നടക്കുന്ന പോരാട്ടങ്ങൾ അത്ര വലുതാണ്.  നമ്മൾ കരുതുന്നതിലും വേഗം ഒന്നും ഇല്ലാതെ ആവാം. ഉടുതുണിക്ക് മറു തുണിയില്ലാതെ ആവുക.

         ഉദാഹരങ്ങൾ തേടി കേരളം കടക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ല. മുൻ വർഷങ്ങളിൽ അട്ടപ്പാടി ആദ്യവാസി കോളനികളിൽ സംഭവിച്ച പോഷക ആഹാര കുറവ് ( ഭക്ഷണമില്ല അതിന്റെ ഒരു ത്വത്തിക അവലോകനം ആണ് പോഷക ആഹാര കുറവ് ) മരണങ്ങൾ. ഒരു സമൂഹം തിന്നു അനാവശ്യമായി വലിച്ചെറിയുമ്പോൾ മറ്റൊരു സമൂഹം വിശപ്പ് കാരണം മരിക്കുകയാണ്.

         നമ്മൾ വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഭക്ഷണ അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ ഉപഭോക്താവാണ് നമ്മളെ കുരച്ചും കടിച്ചും ഓടിച്ചും പീഡിപ്പിചും പേടിപ്പിച്ചും തെരുവിൽ നെട്ടോട്ടം ഓടിക്കുന്ന തെരുവുനായ എന്നാ വിപത്. ഇവയുടെ ഭക്ഷണം നമ്മൾ കൂടുതൽ വിഭവ സമൃദ്ധമായി നൽകുകയാണ്. എന്നിട്ട് നമ്മൾ ചാനലുകളിൽ ചർച്ച നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ഈ തെരുവുനായ ശല്യം. തെരുവിലെ ഭക്ഷണം മതിയവതെ മനുഷ്യരെ ആക്രമിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു

        വിശക്കാത്തപ്പോൾ ഭക്ഷണം വേണ്ട എന്ന് പറയാൻ നമ്മുക്ക് കഴിയട്ടെ അത് വിശക്കുന്നവന് നൽകുക. ഈ മണ്ണിൽ വിശപ്പ് എന്ന വികാരം എല്ലാവർക്കും ഒരു പോലെ ആണ് മറക്കാതിരിക്കുക

നസിബ് വട്ടക്കയം