എന്നും പറഞ്ഞ് ഉമ്മച്ചി എന്‍റെ കൈലെക്‌ നിട്ടിയപോള ഞാന്‍ അ വെളുത്ത കക്കാ കാനുനത് .അത് എനില്‍ ഓര്‍മയുടെ ഒരു പൊന്‍ വെളിച്ചം വിശി
അത് ഒരു കീ ചെയ്ന്‍ ആയിരുന്നു അതില്‍ വളരെ മനോഹരമായി എന്‍റെ പേര് കൊത്തി വെച്ചിരുന്നു.അത് നിര്‍മിച്ച കലാകാരന്‍റെ കരവിരുതിലും എനിക്ക് പ്രീയപ്പെട്ടത് അതു സമമാനിച്ച ആളെ ആയിരുന്നു
ഓര്‍മയുടെ വാതായനങ്ങള്‍ തുറന്നു മനസ് എനോട് പോലും യാത്ര പറയാതെ സഞ്ചാരം തുടങ്ങിരുനു ,മനസ്സ്‌ എന്നും അങ്ങനെയാണ് ഒനും നമുടെ അനുവതം ചോതികില
ടുഷേന്‍ ക്ലാസ്സില്‍ വെച്ചാണ്‌ അവരെ പരിചയ പെടുന്നത് . അതിയം അല്പം വഴക് .എന്നാലും അതികം താമസിയാതെ ഞങ്ങള്‍ നല്ല കുടുകരായ്.പിനിട് അങ്ങോട്ടുള്ള ദിവസങ്ങള്‍ കൊച്ചു കൊച്ചു ഇന്നകങ്ങളും പിണകങ്ങളും ആയി ഞങ്ങള്‍ വളരെ അതികം അകോഷപുര്‍വമാകി
ദിവസങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞു വിന്നു കൊണ്ടിരുന്നു
ഒരു ദിവസം അവര്‍ പറഞ്ഞു നാളെ ഞങ്ങള്‍ ടൂര്‍ പോകുവ . അവരുടേ പ്ലസ്‌ 2 വിലെ അവസാന ടൂര്‍ .....ഞാന്‍ ഒരു കളിയായി അവളോട് പറഞ്ഞു പോകുന്നത് എല്ലാം കൊള്ളം വരുപ്പോള്‍ എന്താക്കിലും സമ്മാനം വാങ്ങി വന്നില്ലകില്‍ ഇങ്ങോട്ട് വരന്ട്ട.
ഏതായാലും അവര്‍ ഇല്ലാത്ത മുന്നു നാലു ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നു പൊയി , അ ദിവസങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു തന്നു അവര്‍ എനിക്ക് എന്തോ പലതും അന്നാണ് ,ഒരു വിരസത ....ഒനിലും ആത്മാര്‍ത്ഥ ഇല്ല
അവര്‍ മടങ്ങി വന്നു ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഉള്ള സമ്മാനവുമായി . സമ്മാനം എന്തനലെ പറയാം രണ്ടു പവകുട്ടികള്‍ രണ്ടു സണ്‍ ഗ്ലാസ്‌ രണ്ടു ശംഖു ,അതില്‍ ഒനില്‍ എന്‍റെ പേരും മറ്റേതില്‍ അവന്‍റെ പേരും എശുതിയിരുനു
അ പാവകളില്‍ അല്പം പരിഹാസം ഇല്ലയിരുണോ ,,,,? എന്തായാലും അ സമ്മാനം കണ്ടു നങ്ങള്‍ ഒരുപാടു ചിരിച്ചു അവരും .അ ശംഖു കളില്‍ ഒന്നാണ് ഇപ്പോള്‍ എന്‍റെ ഓര്‍മ്മയെ ഒരു പാട് കാലങ്ങള്‍ക്ക്‌ പിനിലെക്‌ നടത്തിയത്‌
അ ശങ്കിലെ മായാത്ത പേര് പോലെ മായാത്ത ഓര്‍മയായി മനസിന്‍റെ കോണില്‍ ഒരു പോറല്‍ പോലെ കിടക്കുന്നു ,എന്തോ ഓര്‍മകള്‍ക്ക്‌ എന്നും മതുരമാണോ അതെ ...
ഓര്‍മയില്‍ മഴ തന്ന അ കുട്ടുകാരികള്‍ ക്ക് ഒരു പാട് നന്ദി
