ദുബായിൽ
എത്തിയ ഒന്നാം ദിവസം അരഭിച്ചത് ഒരു വെള്ളിയഴ്ചയിൽ ആണ് , പ്രവാസത്തിന്റെ
രിതിയിൽ വെള്ളി ആഴ്ചകൾ ഉറങ്ങാൻ ഉള്ളതാണ് എന്ന് ഇക്കാ പറഞ്ഞിരുന്നു .
അതനുസരിച്ച്
ഉറക്കം അവസാനിച്ചിട്ടും കട്ടില്ലിൽ തന്നെ കിടന്നു. എല്ലാരും എഴുനെല്കാൻ .
പത്തു മണിയോട് അടുത്തു . എല്ലാവരും എഴുനെൽറ്റു തുടങ്ങി . പിന്നിട് ഒരു
ബഹളമാണ് . കുളിക്കാനും തുണ്ണി തേക്കാനും , എല്ലാവരും തിരക്കിട്ട് അവരുടെ
പണികളിൽ അതിനിടയിലെ തമാശകളും . ചിരികളും . നാട്ടിലെ നിറുന്ന ഓർമയിൽ
ചിരിക്കുന്ന പ്രേവസിയാണ് ഇത് .
11:30 ആയപ്പോൾ ഞാനും ഇക്കയും പിന്നെ
നിസാറിക്കയും പള്ളിയിലേക്ക് നടന്നു , ഞങ്ങളുടെ റുമിൽ നിന്നു നടകാനുള്ള
ദുരമേ ഉള്ളു . നാലും അഞ്ചും ആറും വരിയായി വാഹനങ്ങൾ റോഡിലുടെ തിരക്കിട്ട്
എങ്ങോ പായുന്നു . വഴിയിലെ കാഴ്ചകൾ കണ്ടു ഞാൻ നടന്നു . കുറച്ച്
കെട്ടിടങ്ങകിടയിലാണ് പള്ളി . അത് പള്ളിയുടെ ഭംഗി കുറയ്ക്കുന്നതായി
എന്നിക്ക് തോന്നി . നാട്ടിൽ നിന്ന് വിഭിന്നമായി പള്ളിയുടെ മുനിൽ കുടിക്കാൻ
വെള്ളം ഉണ്ട്. അതും ദുബായിൽ കാണുന്ന ടയ്പ്പ് പാക്കറ്റിൽ .
ഉള്ളു
എടുത്ത് പള്ളിയിൽ കയറി . ആ പിന്നെ ഇവിടെ എല്ലാ പള്ളികളും ശിതികരിച്ചതാണ് . ഈ
അതി ച്ചുടിനെ പ്രതിരോധിക്കാൻ . ഉസ്താദ് എത്തി അറബിയിൽ പ്രസംഗം തുടങ്ങി .
അതും എഴുതി കിട്ടിയ പ്രസംഗം . നമസ്കാരം കഴിഞ്ഞു . റുമിൽ തിരിച്ചു
എത്തിയപ്പോൾ അവിടെ ബിരിയാനി വിളംബാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു . വേറെ പള്ളിയിൽ പോയ
ഇക്കമാർ . നല്ല ഉഷാർ ബിരിയാനി . ശരിക്കു തട്ടി . കൂടെ കോളയും .
അത്
കഴിഞ്ഞു വിണ്ടും എല്ലാവരും കിടന്നു . ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി
വിഴുന്നതിന്നു മുന്പ് മൊബൈൽ റിംഗ് ചെയ്തു . കുട്ടുകാരൻ ഫൈസി ആണ് . റുമിൽ
നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി ഫോണ് എടുത്ത് , സംസാരത്തിൽ അവൻ ബിരിയാനി കഴിച്ചോ
എന്ന് ചോദിചപ്പോലാണ് . ഇവടെ എല്ലാ വിടിലും റുമിലും ഉള്ള പതിവാണ് ബിരിയാനി
എന്നറിഞ്ഞത് .